Υγροί καρποί

Σαν άγαλμα της Περσεφόνης στη μέση κυκλοφοριακού χάους
Δεν θέλω ούτε να πω μια ιστορία
Ούτε να ρέουν ποτάμια με μάγμα οι εικόνες
Όλο αυτό έχει τόση σημασία
όσο ένα στρείδι που άνοιξε
γλυκά σε απροσδιόριστα βάθη
όσο δύο κορίτσια που κοιτάζονται μέχρι να μετατραπούν σε σταγόνες
και να κυλήσουν μαζί ως τον πυρήνα της γης
όπου τους περιμένει
μία στίξη
μία νιρβάνα
ένα καρφωμένο βλέμμα της λέαινας

Ίσως πάλι να έχει ίση σημασία
με τις πέτρες που λιώνουν ακανόνιστα
πριν συναντηθούν με την ιωνική άμμο
Ρίξε πηγαία σκέψη την επόμενη ζαριά
Άσε το παιχνίδι
να χύνεται στους αιώνες

Τώρα που καλοκαίρι
στα μαλλιά της φωλιάζουν
ελπίδες ανοξείδωτες σαν κράματα ήλιων

Τώρα που θυσιάζονται
όλα της γης τ'αγρίμια
καθώς τα χέρια της αναβλύζουν αλάτι

Τώρα ένα φιλί
που να μην προλάβει να γίνει χτες.